Frostpunk 2 to kontynuacja bestsellerowej, nominowanej do nagrody BAFTA gry będącej niezwykłym połączeniem city-buildera, strategii, survivalu i symulatora społeczeństwa. Historia w sequelu rozpoczyna się 30 lat po apokaliptycznej burzy śnieżnej, kiedy Ziemia nadal opanowana jest przez wieczną zimę i wszechogarniający mroźny klimat.

Grasz jako przywódca metropolii, która do przetrwania i rozwoju stale potrzebuje zasobów. W tej rzeczywistości ekspansja oraz poszukiwanie nowych źródeł energii są nieuniknione. Po erze węgla podbój mroźnego Frostlandu w celu rozwoju przemysłu naftowego wydaje się być dla resztek ludzkości nową nadzieją. Zmiany nie przychodzą jednak łatwo, a w tym różnorodnym i rozwarstwionym społeczeństwie nie każdy godzi się na nowo obrany przez władze kierunek.

Miasto, oplecione wokół Generatora i jego życiodajnego ciepła, rosło i rozwijało się wraz z upływem czasu, a lata śnieżyc zmieniły obraz świata, dając mu do zapisania czystą, postapokaliptyczną kartę własnych dziejów. Ludzkość po raz kolejny – mimo pętli, która znów zaciska się na gardle społeczeństwa walczącego o niezbędne do życia środki i targanego wewnętrznymi niepokojami ostatnich wydarzeń – stanie przed szansą na wkroczenie w erę potencjalnie owocnej ekspansji.

Patrząc wstecz, przede wszystkim zmienili się jednak ludzie. Gdy tylko poczują, że udało się ujarzmić mróz, a jednoczący ich instynkt przetrwania osłabnie, do gry wkroczy ich ludzka natura napędzana ambicjami, które mogą pchnąć miasto ku upadkowi.

„Frostpunk 2 niezmiennie pozostaje grą o mieście i jego społeczeństwie” – mówi Jakub Stokalski, Co-Director oraz Design Director gry w 11 bit studios.

„Niemniej wewnętrzne zawirowania, wywołane rosnącymi różnicami społecznymi, oznaczają, że gracze będą musieli stawić czoła zagrożeniom, których natura daleko wykracza poza konieczność przetrwania będącego nadrzędnym celem pierwszej gry. Nadal więc używamy mroźnego, postapokaliptycznego tła, by opowiedzieć historię o ludziach, ich ambicjach i społeczeństwach dążących do własnych, ale nie zawsze respektowanych przez wszystkich idei. Bo ostatecznie tym, co może nas pogrzebać, nie jest siła natury, ale natura samego człowieka”.